CROSSING BORDERS & JUMPING TIME ZONES

In de afgelopen periodes zijn we 3 grenzen over gegaan en hebben we 4 keer onze klok moeten verzetten. Raising your eyebrows? So did we!

Om bij het begin te beginnen... Ongeveer een maand geleden hebben jullie kunnen lezen dat we de grens van Queensland naar The Northern Territory (NT) over zijn gegaan. Op dat moment moesten we de tijd een half uur terug zetten.

Katherine is een klein stadje, waar niet veel bijzonders te doen is. Door de gunstige ligging temidden van hot springs en National Parks komen toeristen er vaak meerdere keren langs tijdens hun trip door The Northern Territory. Het is er altijd druk bij de Woollies (Woolworths, één van de twee grote supermarktketens in Australie, de andere is Coles) om na een paar dagen of weken zonder supermarkt weer eens flink in te slaan.

Nitmiluk (Katherine Gorge) National Park ligt vlakbij Katherine. Een prachtig park waar we een wandeling gemaakt hebben van zo'n 12 km. Halverwege de wandeling hebben we in de gorge gezwommen, wat ontzettend mooi was en waar we na de wandeling door de zinderende hitte ook wel aan toe waren (en waar we schildpadjes in het water gezien hebben!). Katherine Gorge toont enigszins gelijkenis met Boodjamulla (Lawn Hill) National Park (zie onze vorige post), naar onze mening was Lawn Hill mooier. In Lawn Hill waren meerdere korte wandelingen, die door mooiere natuur gingen, en die zo'n beetje allemaal langs de gorge liepen, waardoor je regelmatig een duik kon nemen. Ook hebben we in Lawn Hill meer wilde dieren gezien. Katherine Gorge heeft als groot voordeel dat het veel meer in de 'bewoonde wereld' (voor zover je van bewoonde wereld kunt spreken in The Northern Territory) ligt, via een asfaltweg bereikbaar is en dichtbij vele andere bezienswaardigheden, waardoor het voor de gemiddelde toerist makkelijker bereikbaar is.

Zoals gezegd zijn er in de regio van Katherine een aantal 'hot springs'. Gloeiend heet water komt vanuit diep in de aarde omhoog borrelen. Op verschillende plekken kun je (krokodilvrij!) zwemmen in lekker warm water. Hoe dichterbij de bron, hoe heter, vaak zelfs te heet om te kunnen zwemmen. Heerlijk om 's ochtends vroeg of 's nachts een duik te nemen, hoewel je overdag, met de hoge temperaturen in deze regio, soms meer verlangt naar een verfrissende duik en niet naar een warm bad.

Vanuit Katherine zijn we 100 km terug gereden naar Mataranka. Onze Australische vrienden (wie herinnert het zich nog van de vorige posts?) Jayden en Joe hebben een baantje gevonden op de Mataranka Homestead. Mataranka is een heel klein plaatsje, waar echt bijna niets is, behalve een paar van de eerder beschreven hot springs. Mataranka Homestead ligt letterlijk naast zo'n hot spring (34 graden). Jayden werkt er als chefkok en Joe als manusje van alles in de keuken. We hebben twee nachtjes hier geslapen en weer veel lol met elkaar gehad, en uiteraard een paar nachtelijke duiken in de hot springs genomen!

Onderweg van Mataranka naar Litchfield National Park overnacht in Tjuwaliyn (Douglas) Hot Springs Park. Je raadt het al... nog meer hot springs. Deze waren heel ondiep, je kon er niet zwemmen, maar er is wel veel variatie in temperatuur, doordat de hot springs mengen met de rivier (met koud water) die erlangs loopt. Je kunt dus precies de temperatuur kiezen die je lekker vindt om in te badderen.

Litchfield National Park ligt slechts 150 km van Darwin af en is dan ook erg populair als weekendje weg voor de locals. We kunnen wel begrijpen waarom want Litchfield is een ideale bestemming voor mensen om even bij te komen. Er zijn veel watervallen waarbij je je auto op 100 meter afstand kan parkeren om vervolgens een verfrissende duik te nemen. Eén van deze watervallen, de Wangi Falls, schijnt tijdens ons verblijf tot één van de 10 beste toeristische bestemmingen ter wereld te zijn verkozen. Wij misten wel een beetje de beloning van een frisse duik die je krijgt na een paar kilometer gelopen te hebben, alsof je het dan toch meer verdient hebt! Naast alle watervallen waren er ook nog andere bijzienswaardigheden, zoals The Lost City (lijkt wel een Indiana Jones titel, en zo zag het er ook uit), Blynn Homestead (de Ozzies zijn gek op deze oude gebouwen waar vroeger vanuit de kudde werd beheerd) en metershoge termietenhopen.

Tijdens gesprekken met o.a. Darwin locals in de hot springs kwam bij ons de gedachte op om er even een weekje tussenuit te gaan. Want hoe vaak krijg je nog de kans om relatief goedkoop een weekje naar Bali te gaan? Precies, niet vaak. Toen we na Litchfield in Darwin aankwamen hebben we dan ook direct een reis naar Bali geboekt. Voordat de vlucht ging hebben we eerst nog een aantal dagen in Darwin rondgekeken.

In Darwin hadden we het geluk dat het jaarlijkse Darwin Festival net begon, met een gaaf (en het meest gemoedelijke ooit) openingsconcert, en traditionele Aboriginal ceremonies. We hebben een superleuke nieuwe artiest ontdekt: 'Mama Kin', check it out! Verder hebben we onze band laten repareren die nog lek was van Lawn Hill en een nieuwe voorruit aangeschaft die nog gebarsten was van Cape York. Darwin vonden we een leuke stad. Er zijn veel marktjes, waaronder een sunsetmarket aan het strand, en ook hier is weer een lagoon, in dit geval in de vorm van een klein strandje, waar zeewater naartoe stroomt, maar waar de kwallen uitgefilterd worden.

Tot slot voelen we ons weer een beetje meer Australier omdat we nu ook beschikken over een Australisch rijbewijs! Of eigenlijk een NT rijbewijs want dit soort dingen zijn hier blijkbaar per staat geregeld. Het is soms erg verwonderlijk om te merken dat de meest banale dingen hier niet door de landelijke maar door de regionale overheid worden geregeld. Zo is het bijvoorbeeld in NT vrijwel overal verboden om buiten te roken! Een groot nadeel van Darwin is dat de accomodatie erg duur is. Omdat het toeristenseizoen erg kort is vanwege de moessonregens die vanaf november losbarsten, moeten ze hun inkomen in een korte tijd verdienen. Gevolg was dat wij in campings 10 km buiten de stad zaten voor 40 euro per nacht, wat het dubbele is van een standaard camping.

Na Darwin was het tijd om de tijd 1,5 uur achteruit te zetten...
Het is lastig om in enkele zinnen te vatten hoe wij Bali hebben ervaren. Over het algemeen genomen hebben we het niet zo goed naar onze zin gehad. Hoewel we maar een weekje weg waren begonnen we Australie te missen (en nee, Nederland missen we nog niet, maar jullie missen we natuurlijk wel!!). Bali is druk, chaotisch, corrupt, smerig en vermoeiend. Zo dat is eruit. Daarnaast zijn we ook gerold waarna we de politie onder de tafel moesten betalen om bewijs van aangifte te krijgen. Echt bizar! Natuurlijk waren er ook leuke dagen op Bali, zo is het strand perfect om te surfen, zijn de massages en spa's spotgoedkoop en goed, en hetzelfde kan gezegd worden over het eten. Daarnaast zijn er ook veel tempels, maar in Thailand hadden we die al wel voldoende gezien, en ze zijn niet zo mooi als in Thailand. Eén dag zijn we naar een jazzfestival geweest in Nusa Dua. Dat was heel leuk. Het terrein lag aan het strand, en had een zwembad. 's Middags aan het zwembad gechillt en 's avonds op het gras gelegen, lekker eten en luisteren naar jazz. Het culturele hart van Bali, Ubud, is prachtig. Schitterende rijstvelden en een wat kalmer stadje. Helaas moest je wel ongeveer 1,5 uur in een taxi zitten om er te komen terwijl het maar 50 km van ons hotel was. De chaos in het verkeer is onbeschrijfelijk.

Al met al waren we blij toen we weer aankwamen in Darwin (en de tijd weer 1,5 uur vooruit ging). Toen we aankwamen op het vliegveld stond ons een nare verrassing te wachten... de accu van de auto was leeg (en zo zou waarschijnlijk iedere post wel hoogte- en dieptepunten kunnen heten ;) ). Het was 11 uur 's avonds, en er waren geen andere mensen te bekennen op de parkeerplaats. Naast de parkeerplaats waar wij stonden was wel een hele grote parkeerplaats vol met huurauto's, auto's genoeg om te helpen 'jumpstarten' (we zijn het Nederlandse woord even kwijt). We zijn naar binnen gegaan om bij de verhuurbedrijven te vragen of ze ons wilden helpen. De eerste kon niet helpen omdat er een vlucht aan zou komen met klanten voor haar. De volgende wilde niet helpen (slechte karma). De derde vond het geen probleem en haalde een auto om onze auto te helpen starten (goede karma). Toen konden we eindelijk op weg naar Brooke, ons logeeradres voor de nacht. We hebben heel even met haar gekletst en Inèz heeft één van haar pythons vastgehouden, en toen was het tijd om lekker te gaan slapen, terug in ons inmiddels zo geliefde Australie.

De volgende dag maar weer wat geld uitgegeven aan de auto. Het geeft toch niet zo'n goed gevoel om de outback in te gaan met een accu die geen week stil kan staan (en nee, we hadden niet de lichten aangelaten).

Vanuit Darwin zijn we onderweg gegaan richting Kakadu National Park. Maar eerst gingen we naar Mary River National Park. We hebben daar een 4wd-track gedaan wat heel gaaf was. Een deel was pas sinds 2 dagen open, nadat het 2 jaar gesloten was geweest. Dat voelde echt als rijden door de wildernis, het track was half overgroeid, en soms moeilijk te volgen. Ons werd verteld dat de Mary River de hoogste krokodillendichtheid van Australie heeft, en dan hebben we het niet alleen over de schuwe freshies, maar vooral ook over de gevaarlijke salties. Later hoorden we het nieuws dat ongeveer 2 dagen nadat wij er waren, een paar jongens de Mary River over zijn gezwommen. Eén van de jongens heeft dat met zijn leven moeten bekopen. We hebben even een korte search gedaan en o.a. heeft het AD
Een ander interessant nieuwsbericht in dezelfde periode ging over vier mannen die wat (te veel) biertjes hadden gedronken in hun bootje voor de kust van Darwin. Hun bootje zonk, en ze zijn teruggezwommen naar de kust. Ze hadden zeer veel geluk dat ze niet door krokodillen zijn aangevallen. Toen ze aankwamen vluchtten ze voor de politie omdat ze bang waren opgepakt te worden voor 'varen onder invloed'. De politie reageerde daarop door droogjes op te merken dat er geen wet is die zegt dat je niet mag drinken als je een boot bestuurt, dus dat ze (gek genoeg) niets te vrezen hadden van de politie.

Op naar Kakadu NP. Veel over gehoord, lang naar uitgekeken. Voordeel van ons net bemachtigde NT rijbewijs was dat we als 'NT Residents' (inwoners van NT) worden gezien, en die hoeven geen entree te betalen voor Kakadu NP. Dat scheelt weer! De dag dat we Kakadu binnen reden was het 'steaming hot'. We hoorden dat het 36 graden was, met een luchtvochtigheid van 90% (zie voor meer informatie over het weer in deze regio de 'wist je dat'-categorie).

In Kakadu zijn we in 1 keer doorgereden naar Ubirr, het verste punt van het park. Hier waren we precies op tijd om nog een paar praatjes van park rangers bij te wonen, die in het hoogseizoen dagelijks gedaan worden. In Ubirr is vooral veel Aboriginal rock art te zien. De informatie die door de park rangers werden gegeven was heel interessant en gaf veel inzicht in de cultuur van de Aboriginals.
De volgende dag zijn we nog eens rustig langs de art sites van Ubirr gelopen. Ook hebben we een hele tijd doorgebracht bij de river crossing naar Arnhem Land. Deze rivier gaat mee met de getijden van de zee. Twee keer per dag stroomt er zout water de rivier in, en twee keer per dag stroomt het water weer terug naar de zee. Als het vloed wordt, is de river crossing onbegaanbaar, vooral door de sterke stroming. In deze stroming gaan ook veel vissen mee, die niet tegen de stroming in kunnen zwemmen. Een uitgelezen kans voor de krokodillen, die rustig met hun bek open in de river gaan liggen, vlakbij de river crossing, waar de stroming extra sterk is doordat de weg daar een obstakel in de rivier vormt, en lekker te lunchen. Ze houden hun voorpoten wijd uit elkaar, zodat ze het voelen als er een vis tegenaan zwemt, en ze die meteen kunnen verorberen. Erg bijzonder en vermakelijk om te zien.

Arnhem Land is een enorm groot gebied dat naast Kakadu ligt en is eigendom van de Aboriginals. Als je Arnhem Land wilt bezoeken, of er doorheen wilt reizen, moet je officieel toestemming vragen. En toestemming krijg je alleen als je een legitieme reden hebt, wat toerisme niet is. Er zijn wel een aantal (vaak meerdaagse) tours die je kunt doen om het gebied te bezoeken. Wij hebben ervoor gekozen het over te slaan.

Terug naar Kakadu... Het is niet zo interessant om elke dag individueel toe te lichten, maar het is een prachtig gebied van geografische en culturele waarde waar we ons meerdere dagen vermaakt hebben. Door de praatjes van de park rangers over de Aboriginal cultuur, werden we nieuwsgierig of we daar niet wat meer mee konden doen, vooral met betrekking tot onze grote gezamenlijke hobby, namelijk eten! Een hoogtepunt van Kakadu was de Animal Tracks Safari die we er gedaan hebben. We twijfelden of we het zouden doen, omdat we het belachelijk duur vonden. Het is wel een soort van verantwoorde tour, ze geven ook voedsel aan de omringende Aboriginal communities. O.a. buffelvlees, van de buffels die op Patsy's terrein lopen.

Het was het helemaal waard! Als je niet geinteresseerd bent in al te gedetailleerde informatie, moet je dit stuk even overslaan. Aan de andere kant als je je wilt verbazen over hoe Aboriginals van de natuur gebruik maakten, lees dan vooral door! De tour wordt gedaan door Shaun, een blanke Australier, en Patsy, een Aboriginal vrouw. Ze namen ons mee op het land van Patsy en leerden ons vanalles over wat ze hier 'bush tucker' (tucker betekent iets als maaltijd/eten) en 'bush medicine' noemen. Zo heeft Patsy het hart uit een palmboom (de 'cabbage' uit een 'cabbage palm') gehakt, en dat hebben we opgegeten. We moesten ook allemaal een paar bladeren uit de palmboom halen, daar zouden we later iets mee gaan doen. Ze heeft een nest van 'green tree ants' uit de boom gehaald en platgeslagen met haar handen (wat wij nogal heldhaftig vonden omdat deze beestjes venijnig kunnen steken) en ook dat hebben we gegeten, het smaakte verrassend genoeg een beetje naar limoen en was volgens Patsy ook goed tegen verkoudheid. We hebben wortels uitgegraven van een grassoort, en de binnenkant uit de wortels gesabbeld, een lekkere sappige snack. En we hebben zelf chestnuts uitgegraven die verborgen zaten in de grond. Ook hebben we geleerd over verschillende toepassingen van 'paperbark'. Er zijn in Australie verschillende soorten 'paperbark trees', deze bomen hebben een bast die je er heel makkelijk af kan halen, en de bast heeft een beetje de structuur van papier, vandaar 'paperbark'. Paperbark wordt op heel veel verschillende manier gebruikt door de Aboriginals. Ze maken er o.a. dingen van waarin ze water kunnen dragen (paperbark is waterdicht), ze gebruiken het om een vuurtje aan te maken (het brandt goed, dit hadden we al een keer van een mede-kampeerder geleerd), en ze gebruikten het als deken om onder te slapen. We haalden een paar grote vellen bast van deze bomen af, en zouden later uitvinden hoe je dit nog meer kan gebruiken. Zo gaaf hoe deze mensen leefden/leven van wat de natuur te bieden heeft. Voor ons was het hoogtepunt van de tour dat we een schildpad vonden. We hadden al gehoord dat het daar nu de tijd voor was; de schildpadden leven normaal gesproken in het water, maar omdat we aan het einde van het droge seizoen zitten, kunnen ze niet meer onder water, omdat er steeds minder water is. Dit maakt ze een makkelijke prooi en daardoor kwetsbaar. Daarom graven ze zich in in de modder, en als het weer gaat regenen en de meertjes en rivieren weer vol stromen, komen ze er weer uit. Wij gingen met een stok in de modder prikken, en als je hoort dat je een schild raakt (klinkt als een steen), dan kun je de schildpad zo uit de modder graven. Uiteraard lukte ons dat niet, maar Patsy gelukkig wel.
Tegen het einde van de dag gingen we naar een plek met om ons heen prachtig uitzicht over 'wetlands', gebieden met een soort grote meren en enorm veel verschillende vogels. Er werden twee grote vuren aangemaakt en het eten werd voorbereid. De man van Patsy had 's ochtends twee 'Magpie Geese' geschoten die we ook gingen bereiden en er was wat buffelvlees en zoete aardappelen. Paul en ik hebben geholpen de ganzen te plukken Alles werd bereid in het vuur, nee niet op het vuur, ín het vuur. Bovenop de gloeiend hete kolen van een vuur werden veel bladeren gelegd, daar bovenop het vlees en de aardappelen en daar weer bovenop de grote lappen 'paperbark'. Zo werd er een soort oven gecreeerd waar alles in klaargemaakt werd.
Ondertussen ging Shaun een paar broden maken, die hij onder het as van het andere vuur begroef en op die manier liet garen.

Toen alles lekker aan het garen was, haalden we de palmbladeren tevoorschijn die we van de cabbage palm gehaald hadden. Patsy leerde ons hoe we uit deze bladeren een soort dunne draadjes konden halen en hoe we van meerdere van die draadjes touw konden draaien. Superinteressant, maar heel moeilijk! Van Patsy kreeg Inèz nog de vleugels van een magpie goose mee, die de Aboriginals gebruiken als waaier en als veger.

De locatie had een prachtige zonsondergang en we hebben heerlijk gegeten! Echt een topervaring!

We vonden het allemaal al geweldig, en we hadden toen nog twee locatie die andere mensen ons als must-see's hadden gegeven niets eens gezien! We gingen nog naar Jim Jim Falls en Twin Falls, één van de weinige gebieden in Kakadu die echt alleen met een 4wd te bereiken zijn. Het was een mooi track, met een 60 cm diepe river crossing. Bij Twin Falls nam je een klein bootje om daadwerkelijk bij de waterval te kunnen komen. Het mooie was niet zozeer de de waterval zelf, want die was door het gebrek aan regen niet zo spectaculair, maar het natuurschoon was onbeschrijfelijk mooi. Jim Jim Falls heeft zelfs helemaal geen waterval in deze periode van het jaar, maar er is wel een 'pool' met water aan de basis van de Falls, waar je eerst een heftige wandeling voor moet doen voordat je er bent. Het is echt heerlijk om als je dan helemaal uitgeput en bezweet bent in het heerlijke koele water te storten, wat overigens op eigen risico is, want ze proberen de 'salties' te vangen als ze het gebied in komen, maar er worden geen garanties gegeven.

Onze laatste dag in Kakadu zijn we naar Gunlom geweest, wat ook een tip was van iemand anders. De laatste 10 km voordat we er waren was de weg echt verschrikkelijk, dus we waren blij toen we er waren. Zowel bovenaan (15 minuten omhoog wandelen) de waterval als onderaan (5 minuten van de camping) waren verschillende 'pools' waar je kon zwemmen.

Vanuit Kakadu moet je weer via Katherine rijden om verder te kunnen. En alsof we nog niet genoeg watervallen hadden gezien, hebben we nog een keer overnacht bij Leliyn (Edith Falls). Weer prachtig! Deze plek zouden we ook echt aan iedereen aanraden, zo'n mooie watervallen, met een supergrote 'pool' onderaan, en op een half uur wandelen zijn er verschillende 'pools' bovenaan en het is er ongelooflijk mooi. We hebben hier ook twee grote salamanders gezien en een hele kleine slang.

In plaats vanuit Katherine direct richting Western Australia te rijden, hebben we weer een kleine detour naar Mataranka gemaakt, waar Jayden en Joe nog steeds aan het werk waren. Toevallig kwamen we hier precies aan op de dag dat Paul jarig was, dus dat was helemaal leuk. Jayden is inmiddels de baas over de keuken, dus wij hebben lekker een hapje 'uit' gegeten bij de Mataranka Homestead, inclusief sterretjes op het dessert.

Vlak voor de grens met Western Australia (WA) zit Keep River National Park. De omgeving begint te veranderen en het begint te lijken op wat men vertelt over WA. Prachtige rotsformaties in de bijzonderste roodtinten. Voor wie ooit van de Bungle Bungles gehoord heeft, men noemt dit de mini Bungle Bungles.

En toen... gingen we de grens over naar WA. En de tijd ging 1,5 uur achteruit. Wij genoten er net van dat het steeds later donker werd, de laatste tijd ging zo rond half 7 de zon onder. En ineens ga je de grens met WA over, en gaat de zon om 5 uur onder en wordt het 's ochtends rond 5 uur al licht! Jullie hoeven dus niet jaloers te zijn, wij worden om 6 uur 's ochtends gewekt door het zonnetje en staan dus ook iedere dag vroeg op! :-P




Wist je dat:

- Katherine de geboortestad van Cadel Evans is?

- The Nothern Territtory de eerste regio is waarvan wij tegen elkaar zeiden dat we het absoluut zouden aanbevelen als mensen Australie bezoeken? Er is zoveel te zien dat prachtig is, en de bezienswaardigheden zijn makkelijk bereisbaar (relatief dicht bij elkaar en veel wegen waarvoor je geen 4wd nodig hebt).

- In het uiterste noorden van Australie zijn de 4 seizoenen zoals wij die kennen niet zo belangrijk (echt koud wordt het sowieso niet, dit is een tropisch gebied). Wat hier belangrijk is, is het droge seizoen en het regenseizoen. Waarbij 'the dry' zo'n beetje van april t/m oktober is, en er over het algemeen werkelijk geen druppel regen valt, en 'the wet' van november t/m maart, waarin het dondert en het bliksemt en er liters water naar beneden komen. Het zal je niet verbazen dat wij dit gebied bezoeken in 'the dry'. Maar er is nog een periode die ze onderscheiden, namelijk 'the build-up', meestal in oktober. Dat is de periode dat de luchtvochtigheid al omhoog gaat, maar er nog geen regen valt. Gevoelsmatig de warmste periode. Ook nu al zeggen mensen af en toe dat ze al kunnen voelen dat de build-up eraan komt. Het is heet. Sinds we terug zijn gekomen van Bali is het altijd meer dan 30 graden geweest, vaak zelfs meer dan 35 graden!

- In aanvulling op bovenstaande... wij wilden uiteraard niet in het regenseizoen rondreizen in dit gebied, maar hoe meer we erover horen, hoe nieuwsgieriger we worden naar hoe het eruit ziet tijdens, of vlak na, het regenseizoen. Alles schijnt dan kleurrijk te zijn, de bomen en de planten in bloei en alle watervallen stromen.

- Kakadu National Park het grootste National Park van Australie is? Het is ongeveer 100 bij 200 kilometer.

- Australie niet alleen 3 verschillende tijdzones kent, maar ook niet alle staten doen aan zomer- en wintertijd. En dan is er één staat (Tasmanie) bij wie de zomertijd een maand eerder ingaat dan in de andere staten die eraan mee doen.

- als je de grens naar Western Australia over gaat, je auto gecontroleerd wordt op o.a. groente, fruit en zaden. Dit mag allemaal niet mee de grens over, omdat ze in Western Australia nog bepaalde ziektes van de gewassen niet hebben, die ze in sommige andere staten wel hebben.