Van kust naar kust

Het is alweer even geleden dat we iets hebben geschreven... druk, druk, druk ;)

Na de vorige blog zijn we naar het noorden gereisd langs de kust tot aan een plaatsje met de naam Yamba. We wilden graag wat warmer weer, maar konden niet al te ver naar het noorden, omdat we het eerste weekend van juni een fourwheeldrive training hadden in de buurt van Canberra (en dat is weer een heel stuk richting het zuiden). We zijn 4 nachtjes in Yamba gebleven. Het waren heerlijke dagen. We hebben lekker gebbq't, gebodyboard, gesurft, gewandeld en bij het kampvuur gezeten. Het gaafste was dat tijdens het surfen dolfijnen op een meter afstand van ons aan het rondzwemmen waren, hoe cool!

Vanuit Yamba zijn we weer naar Sydney gereden voor één avondje Vivid Sydney. Vanaf het Opera House was er een route die helemaal langs het water liep, met allerlei soorten lichtkunst. Op het Opera House zelf en op heel veel andere gebouwen werden bewegende lichtprojecties gedaan. Het was een geweldige avond. De dag erna zijn we naar doorgereden naar Braidwood, een klein plaatsje in de buurt van Canberra, waar we onze 4wd training hadden.

Het belangrijkste wat we geleerd hebben tijdens de 4wd training is om jezelf altijd drie vragen te stellen:
1. Can my car do it? (yep... de auto kan zo ongeveer alles, topauto :-D)
2. Can I do it? (mwoooaahhh... maar na deze training wel meer dan voor de training)
3. What if? (tja... als we vast komen te zitten in de modder of midden in een rivier hebben we toch een redelijk groot probleem)

We hebben veel theorie gehad, waar we jullie verder niet mee zullen vermoeien, en we hebben veel gereden op het oefenterrein. Hier hebben we o.a. steile heuvels op en af gereden, geleerd hoe je weer grip krijgt als je naar beneden glijdt op zo'n heuvel en hoe je je auto stil zet, voorkomt dat 'ie naar beneden gaat glijden en weer aan de gang krijgt als je tijdens een steile klim ineens een boomstam op de weg tegenkomt, we hebben verschillende soorten river crossings gedaan (korte en lange afstanden, diep en ondiep water, stevige en zachte ondergrond) en over een brug heen gereden die uit twee planken bestaat, en waarbij je wielen dus precies op de planken moeten staan om te voorkomen dat je het water in rijdt. Tijdens een van de river crossings kwamen wij vast te zitten in de modder en moesten we eruit getrokken worden! Het was een ontzettend leuk en leerzaam weekend. Naar aanleiding van deze training wilden we een aantal aanpassingen aan onze auto laten doen. De twee belangrijkste dingen zijn nieuwe banden (we hadden banden die vooral geschikt zijn voor de snelweg, met weinig profiel en hebben nu all-terrain banden erop laten zetten) en we hebben de suspensie laten 'upgraden' waardoor onze auto meer gewicht kan hebben en iets hoger van de de grond af staan (en je dus over hogere obstakels kan rijden zonder dat je de belangrijke onderdelen die onder je auto hangen aan gort rijdt). Inmiddels hebben we heel wat meer dollars aan de auto besteed dan we van plan waren, maar het is wel een topbak ;)

Om alle reparaties aan de auto geregeld te krijgen zijn we een week in Canberra geweest. In Canberra was het superkoud! 's Nachts vroor het zelfs, en dat is geen pretje als je in een tent slaapt. Op de camping mochten we geen kampvuur maken, waardoor we genoodzaakt waren iedere avond de stad in te gaan op zoek naar een beetje warmte. Canberra is een hele bijzondere stad. Het is ooit ontworpen als stad voor de overheid. Alles is heel groot en weids opgezet, met brede wegen. Een local die we tegen kwamen in de pub verwoordde het goed; 'it's a city without soul'. Het is daardoor geen gezellige stad. Het staat ook bekend om de goede musea, maar wij zijn geen fervente museumgangers. We hebben wel het National Museum bezocht, wat veel inzicht gaf over Australie en haar historie en cultuur. Ook hebben we het 'Parliament House' bezocht, en een zitting bijgewoond van wat bij ons de 2e kamer zou zijn. Dat was zeer onderhoudend, wat een poppenkast!

De dag dat de auto klaar was, zijn we meteen gaan rijden naar het noorden. Ons doel was om door het binnenland richting Alice Springs te rijden, dit is zo'n beetje in het midden van Australië. We kwamen op veel gratis kampeerplekken waar we de enige kampeerders waren. In het begin even wennen en best wel spannend, later heel bijzonder en relaxed.

Onderweg hebben we een heel klein beetje van een klein wijnfestival 'Unwined' (goeie naam voor een wijnfestival als je het ons vraagt) in Griffith meegepikt. Wat een heerlijk moment van ultiem geluk; wijn proeven op een kleine wijnerij waar de eigenaar zelf de wijnen inschenkt, op een heerlijke zonnige dag, met live achtergrondmuziek èn lekkere hapjes. Beste lunch tot nu toe ;)

We wilden voor een groot gedeelte over ongeasfalteerde wegen gaan (er gaan niet veel snelwegen naar Alice Springs). Maar helaas hadden we nogal wat regen onderweg, waardoor een aantal van die wegen afgesloten waren, en waar ze niet afgesloten waren we niet zoveel zin hadden om uit te testen of ze begaanbaar waren (hoewel dat wel de ultieme test voor het fourwheeldriven zou zijn natuurlijk), of dat we er in een dorpje met 10 inwoners en een pub achter zouden komen dat we de komende dagen niet verder èn niet terug zouden kunnen.
Tijd voor een 'change of plans'. Naar Alice Springs via geasfalteerde wegen was geen optie meer, omdat we dan heel erg om zouden moeten rijden. Dus we kozen ervoor verder te rijden richting het noorden en naar de kust te gaan.

Het moment dat we dat besloten hadden, was meteen het moment dat we in het echie gingen 4wd-en. Vanuit Bourke besloten we niet verder richting de outback te gaan. Omdat Paul wel graag wat 4wd tracks wilden rijden, gingen we in de buurt van Bourke kamperen aan een rivier bij May's Bend. Om daar te komen moesten we een kilometer of 5 offroad. 's Avonds zagen we in de verte prachtig de lichtflitsen van bliksem, later in de nacht hadden we helaas zelf onweer, en het regende pijpenstelen. De volgende ochtend was het veldje waar onze tent stond een grote modderbende. De 'weg' zag er goed uit, maar op het moment dat je er een voet op zette, gleed je meteen weg. De bovenste lag was spekglad. Zo goed en zo kwaad als het ging hebben we onze tent droog gemaakt en alle spullen in de auto gepakt. Vervolgens zijn we op weg geglibbert. Het eerste stuk zijn we al glijdend door de modder gereden. Toen er een stuk weg kwam met hele grote plassen erop, zijn we de auto uitgestapt en hebben we gekeken welk track het beste was (er waren meerdere bandensporen die we konden volgen). Ook besloten we wat lucht uit de banden te laten, zodat we meer grip zouden hebben. Allemaal braaf zoals we op onze 4wd-training geleerd hadden. Dit hielp erg veel en zo hebben we stukje bij beetje (stukje rijden, stukje de weg op lopen om de tracks te beoordelen en de beste route te zoeken, stukje rijden, etc.) verder gereden tot we weer bij de geasfalteerde weg waren. Voor zover ons besluit nog niet vast stond om niet offroad door de outback te gaan met regen in de weersvoorspelling, dan was dat nu zeker wel het geval!

Half juni hebben we twee nachtjes op 'Charlotte Plains' gekampeerd, een echte Australische 'station'. Vanaf het huis van de eigenaresse reden we nog 10 km verder het land op om bij onze kampeerplek te komen. Onder een gedeelte van Australië zitten hete mineraalrijke waterbronnen die vanaf Papua Nieuw Guinea onder het land doorstromen. Op de farm van Charlotte Plains hebben ze pijpen 600 meter de grond in geboord om tot die bronnen te komen. Het water, dat onder grond nog kokend heet is, komt hier met een ongelooflijke snelheid en een temperatuur van 47 graden uit gestroomd. De dagen dat we hier logeerden hebben we twee keer per dag heerlijk gebadderd in dit water. Vooral 's avonds als het donker was en niet meer zo warm, was het heerlijk om lekker op te warmen in dit hete water en ondertussen naar de sterrenhemel te kijken. Op het landgoed hebben we heel veel verschillende dieren gezien; schapen en koeien waarmee het geld verdient werd, maar op het landgoed liepen ook kamelen, emu's, kangoeroes en geiten rond. Ook waren er superveel roofvogels (waar Paul een fetish voor ontwikkeld heeft). Toevallig werden net toen wij hier waren de schapen geschoren werden, dus we hebben ook mee kunnen kijken daarmee, en we hebben allebei het scheren van een schaap geprobeerd!

Daarna zijn we o.a. via Lonesome National Park en Lake Naga Naga doorgereden naar het prachtige Carnarvon National Park. Echt prachtige natuur en we hebben echte aboriginal rock art bekeken. De volgende ochtend ging Paul ineens door z'n rug. Hij had al een tijdje last, maar nu was het echt mis. Hij kon geen stap meer verzetten! Paul heeft een lading pijnstillers achterover gewerkt en bleef stil liggen op het matras, Inèz heeft in haar eentje de hele tent opgeruimd, de auto helemaal ingepakt, en verder gereden. We zijn naar de dichtsbijzijnde huisarts gereden die zich 300 km verderop bevond. Die schreef meer en zwaardere pijnstillers voor... Iedere dag gaat het nu een klein beetje beter.

Twee nachten later bevonden we ons dan eindelijk aan de kust, in Airlie Beach, de plek voor boottochten naar de Whitsunday Islands, en een klein kustplaatsje met belachelijk veel jongeren. Dit is een behoorlijke verandering voor ons, na het binnenland waar we regelmatig op verlaten plekken waren. Het weer is hier echt heerlijk (20+ graden en geen wolkje te bekennen). We zijn 4 nachtjes in Airlie Beach gebleven, vooral om een beetje uit te rusten van ons zware leven, maar ook om Paul z'n rug nog even rust te gunnen.

Afgelopen drie nachten hebben we aan het strand gekampeerd op South Mulle Island, één van de Whitsunday eilanden. Onze tent stond aan het strand, en er was maar één andere tent. We heerlijk een rondje rondom het eiland gekayakt, en onderweg enorme zeeschildpadden gezien. Voor ons strand was een stukje koraalrif, waar we gesnorkeld hebben. Wel met een zogenaamde 'stinger suit' aan, die je beschermt tegen kwallenbeten, er zitten hier namelijk kwallen die dodelijk zijn.

En nu zijn we weer verder aan het rijden richting het noorden, next stop Townsville!




Wist je dat:
- wij allebei gestopt zijn met nagelbijten sinds we hier zijn

- het weer waar we nu zijn beter is dan in Nederland in de zomer (en hier is het winter!)

- maar dat het wel heel vroeg donker wordt (wat logisch is gezien de winter, maar waar we niet echt rekening mee gehouden hadden)

- de bomen hier hun bast verliezen in de winter in plaats van hun bladeren

- Paul nu pas ècht waardeert dat zijn baas 6 jaar lang z'n benzine heeft betaald

- we niet harder dan 90 km/uur rijden omdat je dan 25% langer met je volle tank doet

- veel stadjes die we onderweg tegenkwamen in het binnenland, tegen de outback aan, zeer deprimerend zijn

- we ineens helemaal into vogels kijken zijn (de vogels zijn hier dan ook ontzettend mooi en bijzonder :-P)

- een sportclub hier geen kantine heeft, maar een heel restaurant en gokhallen

- en dat je als buitenlander voor een paar dollar lid kan worden van de sportclub om naar binnen te mogen en gebruik te maken van de faciliteiten

- èn dat wijn en bier in zo'n club ongeveer de helft kost van in een normale horeca gelegenheid

- je hier zogenaamde 'clean skins' kan kopen, wijnen waarop alleen vermeld staat welke druif/druiven erin zitten en uit welk gebied, maar niet van welke wijnerij het is. Deze wijnen een stuk goedkoper dan de normale wijnen, en er zitten echte pareltjes tussen!

- de Australische pensionada's hier grey nomads worden genoemd, omdat ze massaal met hun caravan door het land trekken. Wij zijn er ook al heel veel tegen gekomen

- de Whitsunday's bestaan uit 74 eilanden

- een baby kangoeroe een 'joey' heet